Cooling down in Andalucía Rio Guadalfeo

Una vuelta al Valle

Leuk als je ons wilt volgen! Schrijf je via onderstaande button in voor onze nieuwsberichten en ontvang tevens de logingegevens om gratis ons e-book La gente de la media haba te downloaden. Stuur een vriendschapsverzoek op Facebook of volg ons op Instagram.

Pinos del Valle, 16-apr 2023, Reijer Staats

'La ruta del vino', 'Un dia alpujarreño' en 'El tour del valle en cuatro latas': ik schreef al vaker over rondritten in en rond de Lecrínvallei in mijn e-book La gente de la media haba. Nu is het tijd voor eentje op de racefiets.

Jawel! Om uitvoering te geven aan goede voornemens en om serieus in beweging te komen hebben Johan en ik onszelf allebei een instapmodel cadeau gedaan. Mijn refurbished racefiets van de Decathlon staat echter al die tijd geparkeerd in onze hal. Het kliksysteem op de pedalen, de forse klimmen en de steile afdalingen in de vallei hielden me tot nu toe tegen, maar aangezien Johan zijn hardloopkilometers over de stuwdam weer aan het oppakken is en ik niet wil en kan achterblijven, klik ik mijn schoenen toch maar eens vast aan de pedalen, doe enkele oefenritten in de buurt en houd een kleine benchmark over rondetijden onder ook (race-) fietsende vecino’s. 

Vandaag denk ik er klaar voor te zijn: Una vuelta al Valle!

Una vuelta al Valle

Het is zaterdagochtend rond 09.30 uur. Met grote snelheid leg ik de bochtige afdaling van ons Spaanse dorp af naar het meer, en van daaruit is het nog een korte klim naar onze Casita Klein Zwitserland, waar onze gasten, de artistieke Leonor en haar vriendelijke marido Javier uit Madrid op het punt staan om te vertrekken. Ze staan me in de deuropening op te wachten voor de sleuteloverdracht, van beiden krijg ik een flinke kneep in mijn linker bovenarm en ze wensen me succes met de vuelta. “¡Hasta la proxima!” klinkt het. Er komt weer een volgende keer, dat maakt me blij.

Snel stop ik de door hen gebruikte lakens en handdoeken in de wasmachine en fiets achter de bezorgbakker het straatje weer uit naar de hoofdstraat. Bij de nieuwe pergola en het terras voor Bar Leo Béznar klik ik mijn schoenen vast. Op dit vroege tijdstip zit een grijze caballero al te genieten van zijn brandy op het terras. De vriendelijke blik van de uitbaatster, een señora met een warrig halflang zwart kapsel, opvallende blossen op de wangen en een groot aantal kleurige tattoos op armen en schouders volgt vanuit de openslaande deuren hoe ik probeer vaart te maken. 

Zwetend zet ik mijn vuelta voort: een vals plat omhoog langs Chite naar de hoofdplaats van de Lecrínvallei. Het is een drukte van Renaults Express en Citroëns C15 over de carretera met daarin lokale campesino’s onderweg naar hun lap grond. Ik word vrij gemakkelijk ingehaald door een groep wielrenners die er een flink tempo in heeft en uiteindelijk zwoeg ik me langs Bar Finity, waar ik de Engelse kliek uit Chite aan het ontbijt zie zitten. Dan volgt een prachtige, bijna eindeloze slingerende weg naar beneden door fruitboomgaarden met cortijo’s, langs steile afgronden en met schitterende vergezichten over het meer, de groene heuvels en de witte dorpen van de mooie Valley of Happiness. Ik merk dat ik aan het zingen ben!

“Een rondje moet in 45 minuten kunnen, hè?!” hoor ik makelaar Danielle me toeroepen in de pueblo Restábal. Die drie kwartier heb ik er dan al ruim opzitten, en met nog een klim van zeker 20 minuten richting huis voor de boeg. Langs de bermen met gele, blauwe en paarse bloemen en met de geur van zoete citrusbloesem inhalerend bij iedere ademhaling is dat echter absoluut geen straf. Eén uur en 11 minuten staat er op de teller wanneer ik Pinos del Valle in fiets.

"Pats boem!" klinkt het ook dit jaar weer op de straatstenen tijdens Semana Santa in Pinos del Valle dankzij de lansen van de Romanos. Ook fijn dat we inmiddels weten dat buurvrouw Josefina schuil gaat onder de paarse puntmuts van de zwaaiende boetedoenster en dat zij dit jaar voor ons dus niet haar kapje omhoog hoeft te doen. 

Semana Santa in Pinos del Valle

Semana Santa in Pinos del Valle

In ons Spaanse dorp zijn alle straten inmiddels netjes aangeveegd. De Ayuntamiento heeft er enkele langlopende gemeentewerken snel doorheen gejast. Veel gevels zijn opnieuw gewit, de meeste ramen gezeemd en het assortiment bij de bakker is tijdelijk weer enorm uitgebreid. Dit is de week van Semana Santa: de belangrijkste religieuze periode van het jaar! Enkele weken terug stonden er al drie señora’s voor de deur om te collecteren. Het zware beeld van Maria op één van de op de schouders gedragen tronos tijdens de processie op Witte Donderdag zou dit jaar natuurlijk ook weer moeten baden in een zee van bloemen! En daar is geld voor nodig. Over de taakverdeling hadden de drie pittig kort geknipte vecina’s uit het benedendorp goed nagedacht: eentje, die met het uitgestreken gezicht, deed namelijk het woord, de tweede nam ons vijfje in ontvangst en bij de derde verdween het uiteindelijk met een flinke, strakke grijns in de portemonnee. En weg waren ze.

Daags voorafgaand aan de processie wordt de herinrichting van het plein om de hoek afgerond, te midden van het theater in de oude olijfmolen en het grote bruine kolonelshuis.

De Andalusische placita Plaza Carlos Delgado Fajardo Pinos del Valle

Gelegen tussen deze twee monumentale gebouwen en met bestrating van marmer en witte keien in cement, gietijzeren lantaarnpalen, houten zitbanken en groenblijvende magnolia’s is het absoluut een prachtige Andalusische Placita geworden. Er staat een groot marmerstenen monument dat nog onthuld moet worden, en een WhatsApp bericht vanuit de gemeente leert ons dat dat zal zijn ter ere van de tijdens de pandemie overleden oud-burgemeester Carlos Delgado Fajardo.

Ik zie ons nog zitten in zijn rommelige kamer voor zijn bureau, met hemzelf erachter, achter een kleine standaard met de vier vlaggen van de Europese Unie, Spanje, Andalusië en Pinos del Valle: het was 2017 en we hadden net een serieus businessplan ingediend om Bar Hostal in ons Spaanse dorp opnieuw leven in te blazen. Het lot had echter andere plannen met ons… 

In het hier-en-nu, om 12.00 uur sharp, voegen we ons bij andere nieuwsgierige vrienden op de Placita en zien we hoe het plein volstroomt voor de feestelijke opening met familie uit de vader- en moederlijn van de oud-burgemeester, twee van de respectabele families, die het hier in Pinos al lange tijd voor het zeggen hebben. De grove gelaatststrekken van de Delgado’s en de bleke teint en de lichte en rood omrande ogen van de familie Fajardo vallen me op. De toespraak van de broer van de oud-burgemeester en die van de huidige burgemeester Tito en het daaropvolgende applaus raken me, maar ik merk vooral met de snotterende weduwe mee te resoneren en met de rouw om het verlies van familie. 

Tijdens de ceremonie betreden enkele honden het toneel. Het kleine teefje van een tandeloze buurman gaat de stoet vooraf. Het huppelt fier met haar staart in de lucht, gevolgd door de trouwe metgezel van Malle Pietje, een gevlekt reutje. Daarachter loopt de kleine straathond Scrappy, die we al kennen sinds januari 2016, en die, als hij toen bij ons in de auto zou zijn gesprongen, zeker mee naar Nederland zou zijn gesmokkeld. Nu, zeven jaar later is Scrappy uitgegroeid tot de meest succesvolle, vruchtbare straathond uit de geschiedenis van ons Spaanse dorp, wat vooral te zien is aan de vele nakomelingen, met dezelfde herkenbare krulstaart als hun verwekker.

De polonaise wordt afgesloten door een new-kid-on-the-block, een prachtige retriever straathond, die volgens een vecino een nobele nieuwe huisgenoot voor ons zou zijn. Flirterig loopt het loopse teefje van de tandeloze buurman haar rondjes door de geëmotioneerde menigte van señora’s in paarse vesten en hombres met geruite overhemden, achtervolgd door het drietal reuen, dat op het punt staat haar te bespringen. Ja, het kan ieder moment gebeuren!

Casa en venta! Ons mooie huis in Pinos del Valle staat te koop bij Danielle. Op de website van At Home in Andalusia vind je de volledige omschrijving met foto´s. Delen wordt gewaardeerd.

Lecrin Valley house for sale

Het gaat zakelijk goed met ons portfolio aan casa’s, ieder met z’n eigen authentieke karakter en gelegen op diverse plekken in de Lecrínvallei en aan de Costa Tropical. Met een mix van korte- en middellange termijn verhuur via onze eigen website www.onthaasten.es, vele terugkerende gasten en met zo nu en dan een Airbnb reservering tussendoor weten we een steeds mooiere bezettingsgraad te realiseren.

In ons geval zou je je af vragen: "Tijd voor verandering?" En ja, dat klopt! Johan en ik merken steeds meer de behoefte te krijgen aan een kleiner huis voor onszelf om te wonen, bij voorkeur aan de kust, en met ter compensatie voor het wegvallen van onze Torenkamer nog een kleinere casita in de Lecrínvallei of de Alpujarras erbij om huurinkomsten te genereren. Ons mooie huis in Pinos staat dus in de verkoop!

Aan de feestelijk gedekte en lange tafel in de patiotuin, tijdens de 55ste verjaardag van Johan, maken we onze plannen voor het eerst kenbaar onder onze Pinos vrienden. Wederom vallen er enkele tranen, want allemaal zijn we rond de pandemie naar de vallei getrokken om een nieuw leven op te bouwen onder de Andalusische zon. En dat schept een band!

Het wachten op de nieuwe gasten bij Villa Merise onder de lentezon #costatropicaldegranada #salobreña

Wachten op nieuwe gasten bij Villa Merise #costatropicaldegranada #salobreña

Sinds Johans verjaardag halverwege maart lopen we in shorts, kort onderbroken door een bezoek aan vrienden in het winterse Zwitserland. Terug in Andalusië volgt de ene na de andere vuelta al Valle elkaar op, afgewisseld met trips naar de Costa Tropical en de Alpujarras op zoek naar...

Al rijdend kijken we uit over de waterrijke vruchtbare vallei met Órgiva als middelpunt, de bohemian hoofdplaats van la Alpujarra Granadina. Niet bochic of Boho Ibiza, maar ouderwets bohemian à la de sixties en in trek bij hippies en wannabees op zoek naar la pura vida. In het centrum nemen we plaats bij het theehuis Barakaéén van onze favoriete eettentjes, voor heerlijke humus, babaganoush en tajines. 

Dit restaurant ademt altijd een bijzondere huiskamersfeer, met het merendeel van de vrouwelijke gasten zonder opsmuk gekleed in vitrage-achtige jurken en met de mannelijke klanten zichtbaar gelukkig in oversized 3-kwartbroeken en daaronder forse sandalen. Het is altijd een mooi schouwspel en we komen hier speciaal voor de heerlijke midden oosterse gerechten. 

Terwijl ik met een meer dan volle buik van het dadel-kaneel gebak afreken zie ik enigszins verrast dat Johan een stapel van onze Onthaasten.es-kaartjes neerlegt bij de vol behangen folderwand met flyers en advertenties voor ademcirkels, transformatie, rebirthing, biodanza en yoga. "Zou hier dan nog een nieuwe markt voor ons liggen?", vraag ik me geamuseerd af?

We houden jullie op de hoogte van de ontwikkelingen tijdens deze voor ons spannende tijd.

Hasta luego uit de Valley of Happiness!

Johan & Reijer