Bekend aan de Costa
Almuñécar, 19-sep 2022, Reijer Staats
Op een warme nazomerdag dalen we vanuit urbanisatie Fuentes de Almuñécar de heuvel af. Meer dan anderhalve maand vertoeven we nu in Casa Larimar. Het valt me weer op hoe verzorgd het wijkje met subtropische beplanting, keurige duplexwoningen en kraakheldere zwembaden erbij ligt. Een associatie met Zonnedael, de fictieve, luxe woonwijk uit Flodder, is snel gemaakt en brengt een glimlach op mijn gezicht. Er dwaalt hier vast nog ergens een nieuwsgierige kameleon rond, die de brave bewoners met grote ogen in de gaten houdt en een boek over hen vol zou kunnen schrijven: “Bekend aan de Costa”.
Ik heb twee strandstoelen onder de arm en Johan draagt de parasol en de tas met handdoeken, zonnebrandcrème en water. Na 15 minuten afdalen passeren we de gigantische rubberboom, de enorme wurgboom met luchtwortels en de twee levendige chiringuito's bij de entree van Playa Tesorillo: onze bestemming van deze middag! De baai ligt er na de drukke zomerperiode rustig bij.
Het door rotspartijen omzoomde strandje wordt aan de linkerkant begrensd door stekelige agaves en de hoog boven het water uittorende Torréon de Taramay, een zestiende eeuwse wachttoren, en iets verderop springen enkele jongens stoer de rots van de Punta de Jesús af de diepe zee in. Op het strand zelf staan parasols met cocosbladeren en bevinden zich tussen enkele bosschages met bananenbomen een paar bush-douches.
Wij leggen onze handdoeken neer. De herfst is een prachtige tijd voor verandering en ik laat in gedachten de afgelopen maand de revue passeren.
Playa Tesorillo, een pareltje, bekend aan de Costa!
B&B Vol Liefde
Wat een hectische periode was het:- De chaotische oplevering van Casita Klein Zwitserland en de nodige restpunten die nog weggewerkt moesten worden.
- Het afblazen van de aankoop van het renovatieproject in La Caleta de Salobreña en daaruit volgend onze urgente zoektocht naar tijdelijk woonruimte.
- De razendsnel rondgekomen verwerving van Casa Larimar en al het nodige kluswerk om het huis zo snel mogelijk in de verhuur te krijgen.
De zomer stond vol met uitdagingen, zoals het oplossen van de weggevallen waterdruk, op zoek naar de mogelijke lekkage in de waterleiding van de kleine urbanisatie, een verstopte en kapotte riolering en tot drie keer toe angstige autopech. Was het ene probleem net opgelost, dan diende het volgende zich alweer aan. We moesten het, natuurlijk in eerste instantie voor onze gasten, allemaal maar voor elkaar zien te krijgen. Heel Andalusië gaat in augustus op slot en iedere vakman is met vakantie. Maar met dank aan mannen waarop we konden bouwen, zoals Dioni, Pablo, Ron, Alejandro en Samir hebben we het toch allemaal weer weten te cheffen.
Aldus, we strijken neer in Almuñécar aan de Costa Tropical, waar de mensen altijd open, vrolijk en vriendelijk zijn, en we maken het tot onze tijdelijke woonplaats. Zo doen we de dagelijkse boodschappen in de lokale Mercadona. Bij het schap met hondenvoer valt ze mij voor het eerst op: een lange slanke jongedame, niet onknap en met het nodige charisma, gekleed in een naveltopje en met zwart krullend haar in een knot op het hoofd. Ondanks een exotisch uiterlijk wordt het me direct duidelijk dat het om een Nederlandse vrouw gaat. Ik zie haar een beetje ongemakkelijk om een gespierde man met kuif heen dwarrelen. Tussen de twee is duidelijk nog geen sprake van liefde, nee zelfs nog niet van een vriendschappelijke klik, maar wat is dan wel hun connectie?
Al snel blijkt het te gaan om ene Denise uit het RTL tv-programma B&B Vol Liefde, dat zich o.a. in Almuñécar afspeelt, waar de betreffende dame, bekend aan de Costa, een appartementje bewoont vlakbij ons strandje Playa Tesorillo... wisten wij veel. Meerdere gasten bestoken me deze zomer met vragen over deze tijdelijke RTL-ster. Enkele waarnemingen van Denise volgen, maar helaas, niet meer in het gezelschap van de geheimzinnige man, wiens verhaal dus voor altijd een mysterie zal blijven.
Johan en ik vouwen ondertussen onze strandzetels op en laten de parasol weer zakken. Bij het verlaten van het strand werp ik nog een schuine blik naar rechts op het appartementencomplex waar Denise zou moeten wonen. In de nog niet afgekoelde late middag lopen we met het zweet op onze rug weer de heuvel op, terug naar Casa Larimar.
Yes, we did it! Onze mooie Casa Larimar is klaar voor gasten om te onthaasten. Als we zelf niet blijven tenminste. Check vooral onderstaande YouTube video en de foto's op onze website.
Nu onze zomergasten zijn vertrokken en ik wat meer onthaast ben, heb ik ook een nieuw filmpje van onze recent gerenoveerde Casita Klein Zwitserland kunnen schieten. Wat een bijzonder huis is het toch en in een prachtige omgeving! Dus ben je nog op zoek naar een plek voor een vakantie, workation, sabbatical, work@home from abroad of overwinteren in het échte Andalusië? Check dan vooral onderstaande YouTube video en de foto's op de website.
Sudoku
Eind augustus breekt eindelijk de dag aan van onze korte trip naar Nederland, met als speciaal doel het bijwonen van het huwelijk van vrienden, en tevens onze nieuwe buurmannen in Pinos del Valle, Jeroen & Jacques. Het huwelijk werd in de nacht van 11 februari bekokstoofd, met Johan als getuige aan onze keukentafel in Lolapaluza. Ook op de grote dag zelf zal Johan de rol van getuige vervullen. Onze Nederlandse hondenoppassers verblijven ondertussen in Casa Larimar en wij zeggen hen gedag: “Hasta luego, tot volgende week!”Als het golft dan golft het goed. Niet te stuiten, niet te sturen. Duurt het dagen, duurt het uren. Als het golft dan golft het goed. (De Dijk)
Tout-Nederland-Bekend-aan-de-Costa, dat zo-even nog genoot onder de Andalusische zon, keert vandaag eveneens terug naar Nederland en wij voegen ons bij hen op de Aeropuerto de Málaga-Costa del Sol. Aan de gate van onze easyJet vlucht 7958 naar Amsterdam horen we bij het boarden al van medepassagiers dat er BN´ers op de luchthaven zijn gespot.
Wij nemen plaats op rij 5 met het gangpad tussen ons in. Een groepje, duidelijk Gooische Vrouwen snelt zich op het laatst, vlak voordat de vliegtuigdeuren sluiten, rumoerig naar de nog lege stoelen achter ons. Johan ziet al snel vanuit zijn ooghoeken hoe presentatrice Irene Moors haar best wel lange benen en grote voeten gehuld in witte mocassins met een diepe zucht direct naast zijn stoel positioneert voor de vlucht naar Amsterdam. Haar 3 besties steken tijdens de flight instructions niet onder stoelen of banken dat ze onder de indruk zijn van de presentatie van de easyJet cabin manager en haar amazing team.
Al snel na het opstijgen komen de Sudoku puzzelboekjes tevoorschijn. Een activiteit aan welke de dame direct achter mij zich demonstratief onttrekt. De twee links van haar gezeten vriendinnen beginnen elkaar echter hardop van instructies te voorzien en geanimeerd met elkaar te sparren. Telkens als de twee in hun puzzels vastlopen, schuiven de boekjes door naar rechts, via de spelbreekster, naar de verder zwijgzame Sudoku goeroe Irene Moors. Zij beoordeelt als een echte "Juffrouw Ank" het resultaat en corrigeert de fouten van haar reisgenoten met een gummetje. Zo wordt dit voor mij een amusante vlucht TV Kantine. Voor we het doorhebben maken we touchdown op het asfalt van Schiphol.
Nederland blijkt weer eens plat te liggen door NS-stakingen, en Johan, met zijn vooruitziende blik, heeft hierop geanticipeerd door kaartjes voor de Flixbus te reserveren. Tijdens de derde etappe van onze reis, in de overvolle Flixbus van Den Haag CS naar Eindhoven zitten we voor een corporaal sprekend meisje dat gedurende de gehele rit telefonisch druk in de weer is met de voorbereiding van een milieuconferentie in Ierland en specifiek voor de daaraan deelnemende minister Rob Jetten.
Volgens Johan zou de betreffende dame woordvoerder of persvoorlichter moeten zijn, want “ze vindt veel, maar delegeert alles.” Uit haar gesprekken begrijpen we dat nog besloten moet worden of onze klimaatminister wel of niet via de VIP Lounge op Schiphol reist en, dat er na zijn milieuonvriendelijke vliegreis natuurlijk wel een elektrische auto met chauffeur klaar dient te staan. Het natransport van het corporale meisje zelf en haar collegaatje Eva, die zich in Ierland bij Jetten zullen voegen, hoeft de persoon aan de andere kant van de lijn niet te organiseren: “Wij redden ons in Ierland wel hoor!” “Hoogstwaarschijnlijk niet elektrisch", fluistert Johan in mijn oor.
Het wordt een vol en intensief programma in Den Haag, Eindhoven en Heeze met het fijne weerzien van vele vrienden, oude buren en familie, en met als hoogtepunt natuurlijk het jawoord van Jeroen & Jacques: een Spaans gekleurd huwelijk aan de Costa del Eindhoven met heerlijke zomerse temperaturen, de sfeervolle klanken van Spaanse volksmuziek (Tuna "Ciudad de Luz", zie foto boven), een rijke BBQ en een bijbehorend Brabants wijninfuus. Aan het eind van de avond volgt een spetterend optreden van Mandy “Frizzle Sizzle” Huydts en Esther Hart met de grootste en beste Songfestival- en Abba-hits. Een ware trip down to memory lane al zingend en swingend op de fel verlichte disco-dansvloer. En ja, Brabantse nachten zijn lang...
Grijs
Terug in Spanje komen wij op adem in Villa Merise, terwijl onze hondenoppassers nog een paar dagen in Casa Larimar onthaasten. Na de zinderende zomer zetten we voor het eerst in maanden de Nederlandse tv weer eens aan en bekijken een uitzending van Beste Zangers, persoonlijk mijn favoriete programma. Vanuit Sevilla komen de klanken van het prachtige nummer Grijs de huiskamer in. De tekst en dat wat men eromheen vertelt raken me direct. Ik beweeg mijn ogen naar het portret aan de muur van mijn lieve zus Meris en tranen rollen over mijn wangen. Ik besef dat ik na de verslechtering van een familierelatie terug in de rouw ben geraakt, en nu er door prachtige muziek woorden aan mijn gevoel worden gegeven, ervaar ik voor het eerst in drie maanden verzachting en troost.
Ook het gebied in het achterland van de Costa Tropical, waaronder de Lecrínvallei, gaat enkele dagen gehuld onder een grijze deken. De rook van een grote bosbrand, die gelukkig onder controle is, heeft inmiddels weer plaats gemaakt voor een intens en hemelsblauw najaarslicht.
Onderhand wel bekend aan de Costa, begin ik eveneens onze unieke contacten met de geweldige vecino's uit Pinos del Valle te missen. Tijdens een etentje bij de Belgjes in het benedendorp staat spontaan de 90-jarige vader van Boefje, Paulino, aan de deur, met in zijn hand een tasje gevuld met tomaten en aubergines uit eigen moestuin. Een mooi cadeau voor onze Belgjes. Met een brede glimlach en heldere, vrolijke en soms dichtgeknepen ogen drinkt deze mooie karaktervolle señor gezellig een glas wijn mee aan de Bourgondische dis. Dit zijn de momenten die het leven in de Valley of Happiness voor mij uniek en bijzonder maken! De kennismaking met Paulino maakt in ieder geval duidelijk van wie Boefje junior zijn ondeugende ogen en genen heeft.
Onze laatste maand in Almuñécar is nu aangebroken en in oktober keren we weer terug naar Pinos del Valle in de Lecrínvallei. Terwijl ik het schrijven aan deze blogpost afrond word ik me bewust van één van de lessen van de herfst, en die is dat er soms een storm nodig is om ons te laten zien wat echt belangrijk in het leven is. Voor de zon-, cultuur- en natuurzoekers in Andalusië hebben we dit najaar overigens nog wat beschikbaarheid in onze casa´s. Vanuit een zonnig Andalusië wensen wij jullie allemaal een goed najaar toe.
Hasta la próxima!
Reijer & Johan