Het Alhambra Granada

Hakuna Matata

Pinos del Valle 19-mrt 2020, Reijer Staats

Het is alweer anderhalve week geleden dat de charmante Gezusters Hamster uit Nederland onze Casa Buenos Aires in Saleres verlaten. Het is het einde van een week vol gezelligheid! De dag na hun aankomst, begin maart, ontvangen we een foto met het bewijs dat één van de zusters in het niet verwarmde plonsbad in Saleres is gedoken. Stoer hoor!! 

Deze foto mag in mijn blogpost niet ontbreken, maar dan onder de voorwaarde dat de naam van het betreffende zusje niet genoemd wordt. Zij blijft liever onvindbaar en anoniem op social media. Natuurlijk! Kan geregeld worden. Met een glinstering in m’n ogen beloof ik plechtig bij hun vertrek naar NL een codenaam te zullen gebruiken 😊. Beide voornamen van de dames beginnen met de letter ‘M’. De codenaam is dus makkelijk bedacht, maar nog wel eventjes geheim... Vanaf de luchthaven in Malaga ontvang ik later die dag een foto met twee vrolijke gezichten met gele zakjes M&M’s voor hun monden. Een inkoppertje blijkbaar!

De voornamen van de Gezusters Hamster uit De Fabeltjeskrant blijken echter ook allebei met een ‘M’ te beginnen en zo zijn de alternatieve nicknames passend en een feit:

Martha en Myra Hamster zijn twee handpoppen uit de televisie-kinderserie De Fabeltjeskrant. Het uiterlijke verschil tussen de beide zussen is dat Myra bolle wangzakken heeft. De gezusters Hamster zijn bijzonder sociaal en zorgzaam. Myra is ietwat rustiger dan haar zus, die al gauw van iemand gecharmeerd is.” 

... aldus Wikipedia. Wat een treffende beschrijving van de zusjes!

Flamenco bij La Conca Arts Club Lecrin Vallei

Op een hele relaxte en zonnige zondagmiddag begeven we ons met z’n vieren plus hond Mèlo richting La Conca, onze favoriete plek aan het Meer van Béznar. Het is één van die stekjes, die de Lecrin Vallei zo uniek maakt. La Conca is een bohemien huiskamer in de open lucht. Een hidden gem, te bereiken via een steile afdaling over haarspeldbochten. Martha en Myra achterin de auto gezeten en naar buiten kijkend: “Waar gaan we heen? Durf jij hier te rijden? Wat is het hier mooi! Hier kom je anders niet..." Na de afdaling blijkt het gezellig druk bij de Saloon. We worden hartelijk ontvangen door gastheer Alberto. Mèlo wordt iets minder hartelijk ontvangen door huishond Sushi en haar roedel, maar dat komt daarna gelukkig snel weer goed. 

De excentrieke eigenaresse Roberta, die ook een kunstgalerie in de historische kern van Salobreña runt, organiseert die middag voor haar gasten een indrukwekkend flamenco optreden. Geen schreeuwende en stampende vrouwen in plakkende polyester flamenco jurken, maar echt stijlvol, ingetogen en sjiek. En in deze fantastische setting! Alberto zorgt op zijn rhythm-box-hand-drum voor de ritmische begeleiding. Pas als alle beschikbare flessen alcoholvrij bier op zijn, de wijnglazen helemaal leeg zijn, de zon achter de westelijke heuvel zakt en de supermaan in het oosten boven las Alpujarras verschijnt verlaten we La Conca en rijden naar Saleres om de dames voor de deur af te zetten. 

Twee dagen later rijden we, ik als de handy man 💪, nog even bij hen langs in Saleres om een elektrisch snoer te vervangen. Wederom draait het uit op een gezellige en humorvolle avond met de nodige wijntjes en hapjes en voornamelijk gesprekken over satirische programma’s en youtube filmpjes uit de oude doos: Borreltijd, Kreatief met kurk, Theo & Thea, Alex Klaasen, Brigitte Kaandorp, etc. De absolute favoriet van de avond wordt de sketch van Tosca Niterink als Corrie met een bijzondere passie voor Pierrots… zie youtube filmpje. Heerlijk en wat fijn als blijkt dat je dezelfde humor deelt. 

De volgende dag is het aangenaam warm en duiken de gezusters op hun laatste relax dag, dit keer samen, het plonsbad van Casa Buenos Aires in. Gezusters Hamster... we missen jullie nu al!! ❤️

Casa Buenos Aires Saleres plonsbad

Toch is het niet het einde van alle gezelligheid, want op die dinsdag een week geleden, halen we mijn moeder op van de luchthaven van Malaga. Vanwege het exponentieel toenemende aantal besmettingen met het coronavirus is het er opvallend rustig . De Express Parking, normaal super hectisch, is half leeg. In de aankomsthal kun je een speld horen vallen en de paar aanwezige mensen houden geforceerd afstand. “Ik heb zo’n gevoel, dat je moeder wat langer bij ons blijft”, grapt Johan al. Het lijkt de daaropvolgende dagen inderdaad die kant op te gaan. Maar eerst nog even zorgeloos genieten van elkaar! Hakuna Matata; no worries!

De volgende dag, de eerste échte zomerse dag van 2020, zetten we onze turquoise parasols op aan het strand van La Herradura. Het strandseizoen 2020 is wat ons betreft nu officieel geopend! Ik verveel m'n oude collega's van het Leids Universitair Medisch Centrum met een strandfoto en we lunchen bij één van onze favorietjes: Restaurante Nuevo Arenas. Altijd een feest! De meest vriendelijke en gastvrije familia aan de costa, uitbater van het restaurant, ontvangt ons met een “Hola amigos!” en een vette nog onwennige ellebooggroet. 

La Herradura Costa Tropical

Mijn hoogtepunt van de week wordt het bezoek met mijn moeder aan het Alhambra. Normaal gesproken scoor je je toegangsbewijzen 2 à 3 maanden van te voren. Johan, zelf al twee keer geweest, hamert er al een tijdje op, dat ik nu eindelijk ook eens met mijn moeder zou moeten gaan. Ook de Gezusters Hamster (“Dit moet je gezien hebben!”) lopen over van enthousiasme. Door mijn laksheid lijk ik weer achter het net te vissen, maar ineens komen dankzij het instortende toerisme waanzinnig veel last-minute toegangsbewijzen beschikbaar. 

La Alhambra Granada, Reijer Staats en Beatrix Cramer

Daar sta ik dan met mijn knappe moeder van bijna 75, op en top toerist, op één van de torens van het Alcazaba, de verdedigingswerken van het Alhambra, met de vooraf goed gedesinfecteerde audiotours in onze oren. Het middeleeuwse complex van het Alhambra bestaat naast de verdedigingswerken met rode muren en torens uit een groot aantal paleizen (palacios) en een  buitenverblijf (Generalife) van de Moorse heersers van het oude koninkrijk Granada. Het bevindt zich op een heuvelachtig plateau boven Granada stad, waarop we een fantastisch uitzicht hebben. Op de achtergrond van onze foto zie je het uitzicht vanaf het Alcazaba over de oude Moorse wijk Albaicín met z'n smalle straatjes en bohemien sfeer. 

Het hele complex van het Alhambra heeft een enorme oppervlakte van bijna 150.000 m² en we brengen er ongeveer vier uur door. Het toegangsbewijs koop je voor een bepaalde datum en op deze datum heb je gedurende een beperkt tijdsslot toegang tot de Nasridische paleizen, het summum van het Alhambra. M'n moeder en ik komen rond 09.30u aan, lopen eerst door de oude medina naar het Alcazaba en gaan om 11.00u in de rij staan voor ons tijdsslot. Toch enigszins gespannen! 

Boven aan dit blog staat een foto van het Palacio del Partal, één van de kleinere, maar het oudste nog in tact gebleven paleis van het Alhambra uit de veertiende eeuw. De volgende foto is van de Patio de los Arrayenes en de Torre de Comares, één van de paleizen, waarvan de salon (binnen) waanzinnig mooi is met symmetrische mozaïeken, pleisterwerk en houtsnijwerk.

Alhambra Granada
Binnenkomend bij de Patio de los Leones met de prachtige leeuwenfontein, de zuilengalerijen en de aanpalende paleiskamers, met prachtige gewelfde en gedecoreerde plafonds ontspringen me toch een paar tranen. Zo mooi!!
Alhambra

We verlaten het paleizencomplex en de ommuurde stad (medina) langs de verdedigingsmuur en torens. richting het Generalife: het buitenverblijf van de sultans. Hier werd vroeger ook het voedsel verbouwd. En na vier uur wandelen laten we het indrukwekkende Alhambra tegen lunchtijd achter ons.

Het Alhambra
Generalife

Na dit stukje over het Alhambra zijn lezers van dit blog echt aan het afhaken, volgens Johan, die meeleest mét, verbetert en input geeft aan alle nieuwsberichten: "Dat zou jou ook vervelen, zo'n saai relaas over een monument!" Oké, genoeg erover. Ik zeg: ga het zelf ervaren!

's Avonds in barretje Venecia doen we nog wat drankjes met tapas en leggen we een kaartje met onze Vlaamse amigos Hans & Machteld. Ik breng tussendoor mijn moeder naar huis en weer terug in de bar beland is het een nog gezelligere boel! In een grote kring met aan elkaar geschoven tafels zitten nu ook onze andere lokale vrienden Martin & Anne en een handjevol Engelse dorpsgenoten. En ook Lex & Martine, een sociaal, sympathiek en enthousiast Nederlands stel uit Deventer, dat vrienden helpt met een renovatieproject in Pinos. We ontmoeten hen nu voor een tweede keer en spreken elkaar dit keer wat uitgebreider. 

Op dat moment is Granada de laatste Spaanse provincie zonder corona cases, ondanks het feit dat er sprake is van een wereldwijde pandemie. Het gerucht gaat, volgens de locale facebook groep Olé voor alle Nederlandstaligen aan de Costa Tropical, dat het virus Granada overslaat i.v.m. de "malafollá granaína"  (Letterlijk: de Granadinos stinken). Maar de betekenis van deze uitdrukking zou ook kunnen wijzen op "de eigenheid van Granada die anders is, want in de stad van het Alhambra hebben ironische humor, sarcasme en zwarte humor de overhand." Wat de betekenis ook is: vandaar dat we ons hier zo thuis voelen! Er worden wat elleboog-kicks gegeven als we uit de bar vertrekken. Terloops horen we dat supermarkt Mercadona leeg is gehamsterd. En beleefd als hij is, schudt Johan toch nog iemand de hand! Die moet hij van mij direct wassen als we thuis zijn aangekomen!

Het is vrijdag de 13e  en Johan is 52 jaar jong geworden. Dat moet natuurlijk gevierd worden op een wederom supermooie zonnige dag. Hans & Machteld en Anne & Martin komen die middag op het dakterras van Una Mas lunchen om zijn verjaardag te vieren. Met z'n drieën - Johan, m'n moeder en ik - op naar de Mercadona om inkopen te doen. Vlak na openingstijd is het al retedruk... Twee dagen na onze stranddag en een dag na het Alhambra bezoek zijn de eerste besmettingen in Granada een feit. Bars en restaurants gaan op slot, het Alhambra sluit zijn deuren en de boulevards en stranden aan de Costa Tropical worden met linten afgezet en worden verboden terrein. De noodtoestand wordt vanuit Madrid afgekondigd, nog niet wetende wat dat dan allemaal precies gaat betekenen. We pakken alledrie één van de laatste drie beschikbare winkelwagentjes om deze te vullen met de ingrediënten voor de overvloedige verjaardagslunch (1 karretje - dat is normaal) en voor het eten en drinken voor de komende week (2 karretjes - ja, dat is een vorm van hamsteren). Ik bereid inmiddels m'n moeder voor op de gedachte, dat ze misschien niet meer terug naar Nederland kan en noodgedwongen gezellig een paar weken langer bij ons moet blijven.

Johans verjaardag wordt gewoon gevierd. Zijn Aziatisch gemarineerde verse gamba's doen het goed en we spreken op deze bourgondische en alcoholische middag en avond af om bij toerbeurt voor elkaar te koken en voor elkaar te zorgen, zodat voor de sluiting van de bars en restaurants enigszins wordt gecompenseerd.

In de loop van zaterdag worden de Spaanse maatregelen van de noodtoestand bekend. Social media ontploffen met vragen en opmerkingen over de betekenis hiervan voor de persoonlijke situatie van mensen. Van goedbedoelde onderlinge reacties en adviezen word ik écht een beetje simpel. Het bevel is duidelijk: zonder legitieme reden (supermarkt, dokter, apotheek, werk en terugkeren naar huis) blijft men in thuis-quarantaine en bewaart men sociale afstand. 

De sinaasappelboomgaarden van de Lecrin Vallei

Welke consequenties hebben de maatregelen voor ons?

  • Hond uitlaten is toegestaan! Fijn voor mijn moeder om er een paar keer per dag  op uit te trekken 😊. De sinaasappelbomen in bloesem laten de Lecrin Vallei inmiddels heerlijk geuren. Creatieve Spanjaarden verhuren hun viervoeters, zodat iedereen zonder legitiem doel toch de deur uit kan. Het weekend in Pinos - altijd super levendig vanwege alle stadsmensen, die hier dan verblijven om hun land te bewerken - verloopt heel erg rustig en het is er bijna uitgestorven.
  • We adviseren alle gasten voor de maanden maart en april om te annuleren. Het nieuws over de noodtoestand in Spanje heeft de vader van Glenn - vriend en voormalig buurman uit Kijkduin - net gekruist. Terwijl wij ons zorgen maken of mijn moeder nog terug naar NL kan, vliegt Glenn's vader met zijn vriendin naar Spanje voor een verblijf in Saleres. Vrienden Marco en Mèl boeken hun tickets om naar een later tijdstip dit jaar, dus de professionele foto's van Lolapaluza laten ook nog even op zich wachten.
  • Gaan aannemer Inocencio en zijn kompanen na het weekend eigenlijk nog aan het werk in Lolapaluza? Andreo rondt in zijn eentje het (tegel-)werk af in onze privé studio, badkamer en toilet. Twee mannen met mondkapjes halen de steigers op, die voor het pleisteren van de buitenmuren zijn gebruikt. Airco's zijn inmiddels geïnstalleerd en de verbouwing lijkt vooralsnog geen vertraging op te lopen. Als de werklui klaar zijn gaan wij het afmaken! Kan ik dan toch al  beloven een uitgebreid fotoverslag te publiceren in het volgende nieuwsbericht?
  • Johan en ik krijgen veel berichtjes en appjes van vrienden en bekenden met de vraag hoe het ons vergaat in het verre Spanje. Hopelijk geeft dit nieuwsbericht daar ook een antwoord op. Ik ben zwaar onder de indruk van de zorg en saamhorigheid van mijn oud collega's bij het LUMC 💪. Super trots op hen en stiekem ook jammer om zelf geen onderdeel meer uit te maken van deze prachtige organisatie, die in een bizarre flow zit.
  • Het wekelijkse kaartavondje in barretje Venecia wordt vervangen door het dagelijks spelen van Wordfeud op de smartphones. Net zoals bij het kaarten met het nodige fanatisme. Via  de appgroep "Kaartjeleggen" worden boodschappenlijstjes naar elkaar gestuurd en mededelingen gedaan over de actuele voorraadstatus in de Mercadona, zoals: "Lege schappen rode wijn 😱"
  • De voor het invoeren van onze auto verplichte APK-keuring bij de ITV was eindelijk gepland, maar gaat nu toch niet door. Zucht! Als de lockdown voorbij is gaan we het opnieuw proberen. Onze inschrijving als autonomo - zelfstandige - hebben we met een kwartaal uitgesteld. 1 april is nu 1 juli geworden. Overheidsinstanties ontvangen geen mensen en er valt de komende tijd toch geen drol te verdienen.
  • Na enkele dagen in onzekerheid blijkt dat mijn moeder op dinsdag gewoon naar de luchthaven van Malaga gebracht kan worden voor haar Transavia vlucht naar Rotterdam. Het is er hectisch; iedereen probeert nog terug naar huis te keren en er staan lange rijen voor de ticketbalies en voor de security. Per maandag a.s. worden alle Transavia vluchten geannuleerd, dus ondanks dat ze heerlijk vertoeven in Saleres heeft ook de vader van Glenn zijn tickets naar Nederland omgeboekt. Zij vertrekken komend weekend. Het zal stil worden bij ons in Pinos. Mijn moeder is inmiddels gelukkig weer veilig thuis. Dag mams!!

De luchthaven van Malaga

Met de charmante Gezusters Hamster houden we op afstand humorvol contact en we krijgen advies om op een nuttige manier de lockdown uit te zingen. Cursusje Spaans misschien? . 

Zonnige groet uit de Valley of Happiness! Take care allemaal! 

Leuk als je ons wilt volgen! Schrijf je hier in voor onze nieuwsberichten