Beachhouse Lolapaluza Salobreña Costa Tropical

Ondernemend in Andalusië

Pinos del Valle 6-mrt 2020, Reijer Staats

Gaan we (te) hard of staan we stil? Na ruim twee maanden in Andalusië voelt het alsof de dingen zo lang duren en ons geduld op de proef wordt gesteld. En ineens beseffen we dat er behoorlijke vorderingen zijn gemaakt en er is ook nog eens leuk nieuws!

Beachhouse Lolapaluza Costa Aguilera Mar

De zoektocht naar een beachhouse gaat verder op de ochtend dat we ‘de-favoriet-met-dat-hele-mooie-grijze-dakterras’ in Salobreña uit ons hoofd hebben gezet. Terwijl we lang en lui ontbijten in de zon op het dakterras van ‘Una Mas’, starend naar onze smartphones, worden tientallen van internet geplukte casas heen en weer geappt. Vermoeiend allemaal! Heel Nederland is hard aan het werk en ik zit nutteloos en lusteloos op een terrasstoel. Ik ben er wel klaar mee en trek de olijfboomgaarden in met Joey en Mèlo. Halverwege het rondje komt Johan met een spannende Whatsapp: “Ik heb het nieuwe huis gevonden!! 😊”. We laten er geen gras over groeien. De bezichtiging met verkopend makelaar Inma is voor diezelfde middag ingepland. We ontmoeten haar vier uur later bij de urbanisatie Costa Aguilera Mar, het Adelaarsnest. Inma heeft de verwarring en verbazing nog in haar ogen door onze verrassend bijgestelde zoekcriteria en budget. 

Beachhouse Lolapaluza Costa Tropical

En zo lopen we dan ineens door een witte, nog te renoveren kleine villa. Mét een waanzinnig uitzicht 😮...  Woorden hebben Johan en ik nu even niet paraat. Blikken zijn voldoende! Ik weet dat hij er ook zo over denkt, dus zonder afstemming zeg ik zo maar bij het afscheid van Inma, dat die avond vanzelfsprekend een bod volgt. Terwijl de gladde makelaar Technocasa me twee weken eerder nog op de kast kreeg door €1.000,- aanbetaling te vragen om überhaupt een bod uit te mogen brengen, stellen we nu op eigen initiatief een 'reservation fee' voor, zodat dit pareltje direct van de markt wordt gehaald. 's Avonds sturen we ons mailtje uit, fantaseren over de renovatie en proberen ons een voorstelling te maken over hoe het komende half jaar er voor ons uit gaat zien.

Als je in Andalusië onroerend koopt, is het belangrijk om alles goed gecheckt te hebben. Staan grond, bebouwing en eventueel zwembad correct omschreven in het kadaster en het eigendomsregister? Komt hetgeen omschreven is overeen met de Nota Simple (het uittreksel uit het koopcontract), dat is op te vragen bij de verkoper? Heeft de jaarlijks belastingafdracht over het onroerend (IBI) plaatsgevonden? Vanzelfsprekend zijn de situatie met betrekking tot aansluiting op elektriciteit, water en afvoer en eventuele erfdienstbaarheden van belang. Een jurist, die je vertrouwen heeft, checkt dit alles en behartigt je belangen in het koopproces tot en met de overdracht bij de notaris. Wij vragen natuurlijk onze vaste jurist Conchi en makelaar Danielle om te helpen. Danielle geeft ons terecht een tik op de vingers, omdat we zo impulsief zonder factuur een 'reservation fee' hebben betaald: “Maar waarom...? Jullie, die altijd zo voorzichtig zijn!? Het is wel duidelijk, dat jullie dit heel graag willen!”

En dat klopt! Dan begint het lange wachten: Wordt het bod geaccepteerd? Is het papierwerk in orde? We rijden af en toe op en neer naar de Costa Aguilera Mar aan de Costa Tropical om het villaatje en de directe omgeving te bekijken. Het gedeelte van de Costa Tropical tussen Salobreña en Nerja is een pittoreske groene kuststreek. Met z'n grillige kustlijn en diepblauwe baaitjes heeft het iets weg van de Costa Brava en de Cote d’Azur. Hier zijn het de uitlopers van de Sierra Nevada, die de Middellandse Zee ontmoeten, in plaats van die van de Pyreneeën en de Alpen. Aan Johan merk ik het ongeduld, dat absoluut zijn humeur beïnvloedt. Ik accepteer het wachten iets makkelijker. Het proces is nu belegd in de handen van professionals. En wat is een paar dagen? Een week? Of twee? De scherpe randjes in mijn reactie op de Spaanse bureaucratie zijn er al een beetje af. Volgens mij ben ik dus al heel erg Spaans...   

Autopech in Andalusië Reijer Staats

We wachten al anderhalve maand op de afspraak voor de APK-keuring bij de ITV. Na deze verplichte keuring kunnen we onze Nederlandse auto pas op Spaanse platen overzetten. De ITV wil graag het papieren 'Deel II' van het kentekenbewijs. Echter de papieren documenten zijn in Nederland sinds 2014 vervangen door de achterzijde van het kentekenbewijs in creditkaart-vorm, in combinatie met meldcode en tenaamstelling. Iedere week app ik geduldig met autotechnicien Manolo, die ons vertegenwoordigt bij de ITV. Hij gaat vervolgens steevast naar de ITV om uitleg te geven... en komt daarna weer met één of andere wedervraag . Uiteindelijk volgt dan gisteren het verlossende appje van Manolo Technico: "Alle papieren zijn in orde en de ITV neemt contact op om de keuring in te plannen." Mochten we er niet doorheen komen? Aan de voorbanden zal het in ieder geval  niet liggen. Bij een bezoek deze week aan de makelaar om de vragen over het koopcontract door te nemen parkeert Johan strak en scherp in. Het nieuwe trottoir bij het kantoor van Danielle heeft voor onze linker voorband blijkbaar ook een iets te scherp randje… Zucht. Bovenstaande foto's spreken voor zich 💪

Ronddwalen door Granada

Tijdens het wachten verzetten we onze zinnen en gaan eindelijk een dag naar Granada stad. In de twee maanden die we hier wonen wordt het pas de eerste keer, terwijl we tijdens vakanties altijd wel drie keer per week in Granada waren te vinden. Heerlijk slenteren door de prachtige stad in lente sferen, het park langs de rivier Genil met de besneeuwde Sierra Nevada op de achtergrond en lunchen op een terras onder de palmbomen aan de Plaza de la Romanilla. Na de lunch verdwalen we weer even in de Moorse straatjes van de boheemse wijk Albaicín. Om tenslotte naar het overdekte Nevada Shopping center te rijden voor een bezoek aan de kapper en het scoren van een nieuwe outfit in één van de 240 winkels. Tja, we hebben nog 25 ongeopende koffers in Lolapaluza staan, maar ik heb toch niets om aan te trekken...

Sebastian en Perry zijn weer gezellig een week hier met twee Belgische vrienden. We schuiven met onze lokale Belgische vrienden Hans & Machteld bij hen aan voor de lunch aan de lange tafel op het terras. Wat volgt is een zeer gezellige, bourgondische en iets alcoholische woensdagmiddag en -avond. Voorzichtig brengen we het nieuws in de groep over onze aankoop aan de costa. De daaropvolgende vrijdagmiddag is er een weder-uitnodiging in de prachtige  B&B Casa las Tejones van Hans & Machteld. De lekkerste salades en quiches worden op tafel getoverd en de hele meute gaat weer aan het wijninfuus. Voordat je het weet zit je hier iedere dag en de hele dag gezellig aan de wijn. Voor mij wordt het nu echt tijd voor maatregelen en mijn alcoholvrije maand is inmiddels weer een week onderweg.   

Het mediterrane leven. Borrelen in de olijfboomgaarden van Pinos del Valle

Casa Buenos Aires in Saleres maken we in orde voor een vriendin en oud-collega van Johan, die er deze week met haar zus verblijft. Johan vertelt verhalen uit de oude doos met de nodige en melige kantoorhumor en ligt zelf in een deuk. Voor mij - en ook voor enkele volgers van dit blog - bekende namen passeren de revue en ik vorm me een beetje een beeld van hoe dat destijds bij Philps/Beltone en credo.creatie geweest moet zijn. 

Wanneer we Saleres inrijden zien we één van de twee mannen (zoals wij...), die momenteel ook een renovatieproject in Saleres uitvoeren. Het is al hun tweede project en het kneuterige dorpje wordt met de recente renovaties en initiatieven steeds aantrekkelijker. Een grote vrachtwagen vol puin en zwaar beladen, draait het dorp uit en Johan kijkt me verbaasd aan: "Dit zou in Nederland echt niet kunnen, zo hoog beladen en zonder net." Enkele minuten later sta ik het vuil met de stofzuiger uit de plunge pool te halen, hoor een enorme harde knal, zie een paar mannen paniekerig de straat op rennen en hoor iemand roepen: "El camion, el camion..." Ik stuur Johan erop af om polshoogte te nemen en vraag hem nadrukkelijk foto's voor het blog te maken. De overbeladen vrachtwagen trok de helling boven het dorp blijkbaar niet, heeft een schuiver achteruit gemaakt en is uiteindelijk gekanteld. Nu blokkeert hij volledig de weg naar Albuñuelas.  De berging van de camion en het puin zal waarschijnlijk tot in de kleine uurtjes duren, vrees ik. Vette pech, vooral voor de mensen die het toch al afgelegen Albuñuelas wilden verlaten. 

Casa Buenos Aires Reijer Staats

Niet geheel onbelangrijk verloopt de renovatie in Lolapaluza helemaal volgens plan. Wij zijn alweer een ruime week met het kluswerk van binnen naar buiten verhuisd, omdat we zelf binnen niet meer verder kunnen. Ondertussen maak ik me toch wat zorgen over de lange radiostilte rondom onze aannemer Inocencio. Op een zondagmiddag ontvang ik echter een appje. Geheel volgens plan gaat hij de volgende ochtend gewoon beginnen. Ik ontmoet Inocencio en zijn twee kameraden Andreo en Antonio op maandagochtend om half 9. Ze starten direct met het openbreken van de helft van de muren van de benedenverdieping. Binnen een uur ligt alles open en vervolgens wordt de terracotta vloer er gedeeltelijk uitgesloopt. Twee kleine slaapkamers en de afzonderlijk doucheruimte met toilet worden zo omgetoverd in een studio met en-suite badkamer en een separaat toilet. Op dag 1 beginnen Andreo en Antonio ook direct met het opbouwen en langzaam maar zeker ligt de inboedel in het gehele huis onder een vette laag oranje stof. 

Met Inocencio en zijn timmerman nemen we alle hout- en kozijnwerk door, wat leidt tot veel meerwerk. We beseffen te weinig kastruimte te hebben voor al onze keukenspullen. Spontaan ontstaan er allerlei ideeën voor extra timmerwerkzaamheden. Niet goed voor de portemonnee maar wel praktisch. En zojuist loop ik met Inocencio en elektricien Mario door het huis. Mario kennen we nog van de renovatie in Saleres. Alle elektra-werkzaamheden worden doorgenomen: de nieuwe lichtpunten, airco's, zonneboiler, etc. Gelukkig dit keer geen spontane nieuwe ideeën.

Renovatie Guesthouse Lolapaluza

We kijken uit naar het bezoek van onze vrienden Mèlanique en Marco half april. Naast de gezelligheid gaat Mèl ook foto's van Lolapaluza schieten voor onze website. We kunnen niet wachten!! 

Iedere dag aan het einde van de middag nemen we even een kijkje in de nieuwe casa en bekijken de vorderingen van de klusmannen Andreo en Antonio. Opeens staat daar ook de charmante Professor José Antonio uit Granada (zie eerder blog) in onze hal de werkzaamheden in ogenschouw te nemen. Sinds hij begin januari zijn schuur bij ons in de aanbieding heeft gegooid, zijn wij er bij hem niet meer op teruggekomen. Niet zo netjes van ons, maar zijn vraagprijs vonden wij dan ook veel te hoog. Maar wat schetst onze verbazing? José Antonio verlaagt op deze namiddag zo maar zijn vraagprijs met 40 procent! We twijfelen überhaupt nog een schuur nodig te hebben en zien eigenlijk op tegen het renovatiewerk voor deze bouwval. Ik probeer in mijn beste Spaans uit te leggen dat we eerst gaan inhuizen, het vervolgens even aankijken en dan besluiten: "Yo lo pienso y hablamos"... Ik denk erover en we praten verder. 

Andreo en Antonio hebben inmiddels ook het pleisteren van de bakstenen buitenmuur, ARBO-technisch niet geheel veilig, afgerond. Het is niet onze muur, maar wel beeldbepalend en dus door ons gefinancierd. Gefeliciteerd  buren met jullie strakke oogverblindende muur en de waardestijging van jullie casa. José Antonio zal de prijs van zijn schuur, die pal onder deze muur staat, binnenkort waarschijnlijk weer wat in de plus doen. De buurvrouw is in ieder geval erg blij en steekt in het voorbijgaan haar duim op en roept: "Bonita, bonita! 😉

Voor:

Guesthouse Lolapaluza voor
Na:
Guesthouse Lolapaluza muur pleisteren

Gaan we (te) hard of staan we stil? Het zijn toch weer twee zeer ondernemende weken voor ons geweest in Andalusië. 

Zonnige groet uit de Valley of Happiness! Adios! 

Leuk als je ons wilt volgen! Schrijf je hier in voor onze nieuwsberichten

<