Pinos del Valle 6-jan 2020, Reijer Staats

Nu we een ruime week in de Lecrin Vallei zijn is het weer duidelijk waarom we voor deze regio gekozen hebben. We reizen wat af naar de Costa Tropical en naar Granada; prachtige ritten door het altijd mooie landschap en met het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada. Veel wandelen en wat boffen we met het heerlijke zonnige weer. Wanneer we op het strand van Almuñecar lunchen belt makelaar Danielle en laat ons weten dat de Engelse kopers van onze Casa Buenos Aires in Saleres zich teruggetrokken hebben. Toch wel balen! Van 'verkocht onder voorbehoud' staat onze casa nu dus weer te koop.

Op onze derde dag hier arriveert er een groep Russen bij het huis naast ons. Het is een prachtige net opgeleverde casa. Omdat de casa nog niet is verkocht heeft de architect maar bedacht om het via Airbnb te verhuren. Oké, als je wilt skiën dan zit je bij ons binnen het uur in de skilift, maar om nou in Pinos op wintersport te gaan... Met liters wodka in de hand en in foute skikleding gehesen stappen de Russen uit hun gehuurde Audi A7 en grote Mercedes bus. De dames met lipfillers... heel sjiek allemaal. Ook komt er een XXL Weber bbq uit de Mercedes. 's Nachts wordt foute Russische discomuziek gedraaid, gepaft, gezopen, geouwehoerd en vlees gegeten op het plaatsje naast ons, Totdat ze na zessen in de ochtend aftaaien. Op oudjaarsdag is er even whatsapp contact met de directe buren en komen we bij ons voor de deur samen om het erover te hebben. Onze directe buurvrouw en steun en toeverlaat Josefina: "Mucha, mucha, mucha carne en la barbacoa, los Rusos aman la carne." Waarop Robin, de Engelse buurman van de andere kant, grapt dat Russen ook van honden houden. Wijzend naar Joey; vooral van die grote en agressieve... Josefina: "Los Rusos aman los perros en la barbacoa!". Een hoop gelach, wat is het weer gezellig! Twee dagen later gaat het geluidsvolume van de Russen weer omhoog. Ik besluit dan toch maar om in m'n boxershort naar buiten te gaan om ze om stilte te vragen. Het werkt, ze geven de hele nacht geen kik meer.

Oudejaarsavond is gezellig met de nodige hapjes en drankjes voor het haardvuur bij Sebas & Perry in de tuin. Vriendin Diana uit Eindhoven is er ook bij. Tegen elven kijken we het laatste staartje van de Top 2000 bij hen binnen en dansen we het nieuwe jaar in. Mooie vuurpijlen gaan de lucht in. En op naar onze amigos Anne & Martin, die de hele avond een borrel geven voor de expats uit de valley. Heel gezellig. We komen veel bekenden tegen. Daarna door naar El Teatro waar de lokale jeugd het nieuwe jaar inluidt met een discoparty. Het lijkt wel of men hier steeds jonger wordt. Of ligt dat aan mij? Een paar verzoeknummers aangevraagd en eigenlijk weet ik er verder niet zoveel meer van... Dry january komt net op het juiste moment. In ieder geval voor iedereen die dit leest, vandaag mag het nog: Feliz año nuevo! Johan en ik wensen je alle liefde, geluk en gezondheid toe.

Op 5 januari, de dag voor Driekoningen, krijgen de kinderen hier hun cadeautjes. De hele ochtend klinkt er door een krakkemikkige geluidsversterker bij de kerk tingeling kinderkoormuziek afgewisseld met Mariah Careys "All I want for Christmas...". Het is na een koude nacht prachtig weer en we gaan wandelen door de olijfboomgaarden boven het dorp. Maar eerst nog even clementines plukken op het stukje land van Pepe & Rita; twee lieve overburen van eind 70. Rita heeft ons 2 jaar geleden uitgenodigd om, wanneer we maar willen, sinaasappels en clementines te plukken en Pepe heeft ons een paar dagen eerder uitgenodigd om zijn schilderijen en kerststal te komen bewonderen. 

Met een zak Haagsche hopjes in de hand bellen we op een avond bij Pepe & Rita aan. We betreden de gigantische hal van hun woonhuis. Deze hangt vol met prachtige kleurrijke romantische schilderijen en muurschilderingen van bijbelse voorstellingen, familieportretten, dorpsgezichten, het Alhambra en Granada. We lopen door naar de keuken/zitkamer achter in het huis. Fel wit TL-licht en ook hier de muren vol behangen met het mooie werk van Pepe. Het is nog geen 15 graden in deze ruimte. We zitten gezamenlijk aan een rond tafeltje met een groot dik kleed erover. Onder de tafel staat  een klein kacheltje, dat alleen de lucht onder de tafel verwarmt. Met warme benen en voeten, een kopje thee (10 dozen met verschillende soorten thee staan op het tafeltje) en divers gebak (ook 10 dozen vol op het tafeltje 😊) luisteren Johan en ik naar de (levens)verhalen van Pepe & Rita.